Onderweg naar een overwinteringsplekje van de Bruine winterjuffer (Sympecma fusca) in Landgoed Beerschoten, zag ik dit ringslangetje op het pad kruipen. Rugzak afdoen, camera gereed maken en plat op de grond liggen om te kijken of ik er wat leuks van kon maken. Het was een beetje donker onder de bomen, woekeren met licht dus. Het slangetje voelde zich niet helemaal op z'n gemak, maar dat gaf dan wel weer een aardige pose.
Ondertussen liepen er wandelaars op het pad. Wederzijdse verbazing. Van hun kant, omdat ze iemand zomaar midden op het pad zagen liggen. Van mijn kant omdat ze niet zagen wat ik zag. Ondanks dat mijn camera toch echt gericht was op de slang, ontging het ze. Bij de eerste twee voorbijgangers keek ik nog op en wees ze de slang aan. "Oh ja, daar", toen zagen ze 'm pas. Vervolgens was ik dat een beetje zat, als ze het zelf niet zien, laat dan maar. De man van een echtpaar met twee honden maakte al van verre een opmerking dat ik er wel echt voor ging. Ik ben benieuwd wat hij meende dat ik aan het fotograferen was.
Overigens: uiteindelijk zag ik wel een Bruine winterjuffer op het overwinteringsplekje.
